Na lang heen en weer gemail en talrijke bezoeken aan het gemeentebestuur is uiteindelijk de fietstunnel aangepast voor alle soorten van fietsen. Eerst kwam er geen enkele reactie van het Agentschap Wegen en Verkeer maar toen ik het in de krant heb laten zetten kwam er opeens schot in de zaak.
Ik kreeg eindelijk een antwoord terug en ze gingen het bekijken hoe ze het konden oplossen op een veilige manier. Enkele dagen later kreeg ik een telefoontje van een technisch bediende om eens samen te gaan kijken naar de fietstunnel en eens te brainstormen hoe we het konden verbeteren zonder de verkeersveiligheid in het gedrang te brengen.
Na een uurtje waren we het grotendeels eens en ze gingen kijken wanneer ze een gaatje hadden in hun planning om eraan te beginnen.
Enkele dagen later kreeg ik een mail waarin stond dat het tegen eind deze maand in orde ging komen. Gisteren ben ik eens gaan kijken of er al iets gebeurt was. En ja hoor de fietstunnel is aangepast naar onze noden.
Nu kan iedereen er gebruik van maken zonder zich zorgen te hoeven maken dat hij vast komt te zitten.
Dus ik zou zeggen geniet er maar van en laat me jullie mening maar weten.
Na een tijdje niet meer kunnen fietsen wegens een zware maagontsteking en wat veranderingen aan de Quest heb ik me eens gewaagd om met de fiets naar mijn vriendin in Dendermonde te rijden.
Ik ben woensdag vertrokken met de stralende zon en een lekkere temperatuur van 26 graden. Wat me vlug opviel is dat het beter ging qua snelheid dan voor mijn werkzaamheden. Toen kon ik amper eens enkele honderden meters boven de 30 km/h rijden en nu zat ik plots aan een tempo van 35+. Dat vind ik zeker niet jammer, maar ik had toch schrik om me totaal leeg te rijden nog voor ik halfweg zou geraken.
De kilometers zoefden weg terwijl ik genoot van de omgeving en de fietsen op zich. De meeste mensen reageren positief op een velomobiel en dat is wel leuk.
Aan de andere kant heb je ook enkele negatieve mensen bij die je van de weg proberen te rijden. Maar ja onwetendheid vindt je overal. Ik probeer indien mogelijk altijd zoveel mogelijk op het fietspad te rijden maar ons Belgisch wegennet is niet echt voorzien om met een velomobiel overal het fietspad te volgen.
Na dat ik voorbij Berlare, Lede en Appels zoefde en mijn gedachten al afdwaalden naar een warm welkom en een heel fris drankje werd ik tegengehouden door de arm der wet. Ik dacht eerst dat ik iets verkeerd had gedaan maar toen ze me aanspraken was het om te vragen of ze een foto mochten nemen samen met de Quest. Natuurlijk had ik er geen bezwaar tegen en na enkele vragen die ze hadden zetten we beiden onze rit verder.
Het laatste stukje liep door het prachtige centrum van Dendermonde samen met mijn nieuwe vrienden van de fietsende politie van Dendermonde.
En dan uiteindelijk toegekomen bij mijn vriendin badend in het zweet en doodop. Mijn verdomde bloedarmoede blijft me kwellen als ik aan het fietsen ben. Gelukkig heb ik een enorme "drive" die me door de moeilijke momenten helpt.
Soms kreeg ik het gevoel dat ik op de fiets veel harder moet trappen dan op andere momenten. Het voelt alsof er iets sleept op sommige momenten en dan opeens is het over en gaat mijn snelheid met dezelfde krachtinspanning omhoog met 3km/h.
Ik vind het probleem niet direct maar bij een grondig nazicht zag ik dat de o-ringen van de kettinggeleider uitgesleten zijn. Gelukkig heb ik er nog enkele liggen en heb deze dan maar vlug vervangen. Of het daar aan lag weet ik niet maar dat zal ik de volgende rit wel merken.
In ieder geval heb ik ervan genoten om na 2 weken terug eens wat te kunnen fietsen en ik heb er nog een seconde spijt van dat ik me een velomobiel heb aangeschaft. Het is een nieuwe wereld die voor me is opengegaan en ik sta nog steeds dagelijks verbaasd van de vriendelijkheid en behulpzaamheid van mede liggers.
